Eg forstår ikkkje at dei torer å sitje på desse store hestane.
Vi gjekk litt rundt og såg oss om og der fann vi jamment Per.
I løpet av hausten håpar eg at det står eit lignande lysthus i hagen min.
Lørdag morgon var det tidleg opp og køyre vidare.Her er vi på veg ned til Dalen. Forferdeleg bratt og høgt ned.Eg med min høgdeskrekk torde ikkje sjå ut glaset så Nina måtte ta bilde for meg.
Lørdag morgon var det tidleg opp og køyre vidare.Her er vi på veg ned til Dalen. Forferdeleg bratt og høgt ned.Eg med min høgdeskrekk torde ikkje sjå ut glaset så Nina måtte ta bilde for meg.
Så er vi nesten framme i Valle i Setesdal der den yngste skal gå på skule og bli sølvsmed.
Her på dette internatet skal ho bu dette skuleåret og ho bur bak dei to glasa oppe til høgre.
Her på dette internatet skal ho bu dette skuleåret og ho bur bak dei to glasa oppe til høgre.
Så no er vi berre to i huset og det er litt rart men vi blir vel vant til etter ei stund.
Og så er eg glad vi er ferdig med køyringa for på 3 dagar sist veke har vi køyrt 230 mil og det er meir enn nok for meg.
2 kommentarer:
Så spennende! Først og fremst for de unge som skal ut i verden, men også for dere som sitter igjen:-) Jeg opplevde denne tiden som litt trist, men samtidig er det sånn det skal være. Desto hyggeligere nå de kommer hjem;-)
Og så kom du ikkje oppom til meg, var berre til å ta av til kollsete og so e du dar :) neste gong stoppar du. Stemorane får stå ei stund til :)
Legg inn en kommentar